vakantie

Op vakantie, leuk!??

Ik vraag Emma* waar ze dit jaar op vakantie gaat. Ze antwoordt dat ze eerst met haar vader naar Italië gaat en daarna met haar moeder naar Frankrijk. "Wat leuk", antwoord ik. Ze kijkt me blij aan en antwoordt: "Ja, maar ook lang hoor".. Ik vraag haar wat ze bedoelt. Ze zegt dat ze meteen als de vakantie begint naar Frankrijk rijden. "Dan rijden we een hele nacht door tot we er zijn en dan zijn we in de ochtend op de camping. Daarna gaan we weer naar huis en dan gaan we naar mama. Als we daar 1 nacht geweest zijn, gaan we naar Frankrijk. Daar blijven we ook dik twee weken, tot we bijna weer naar school gaan".

"Wat heerlijk is dat, he?", zeg ik haar. Ze knikt. maar ik zie haar ook twijfelen. Ik vraag door. Ze zegt dat ze het ook een beetje jammer vindt dat ze in de vakantie helemaal niet thuis is. En niet met haar vriendinnen kan afspreken. Dat ze het niet zo fijn vindt dat ze eerst heel lang heeft teruggereden vanuit Italië en daarna weer de auto ingaat om naar Frankrijk te rijden. Ik zit die week wel heel veel in de auto.

 Ik vraag haar naar hoe het fijner zou zijn;  Een vriendin van haar heeft ook gescheiden ouders en die bepalen elk jaar in welk land ze allebei op vakantie gaan. Dan kunnen ze 'de overdracht' daar doen en hoeven de kinderen niet twee keer honderden kilometers te rijden. Ook houden ze dan tijd over, want twee weken op vakantie bij de een en twee weken op vakantie met de andere ouder, is al vier weken achter elkaar. "Das eigenlijk wel genoeg en zo kan zij ook nog lekker even twee weken thuiszijn en afspreken met vriendinnen"  Dat zou ik dus ook wel willen.

Ze weet dat ik de week erop beide ouders even zie voor een 'evaluatie' van hun ouderschapsplan. Ik neem het als suggestie mee. Wie weet kan Emma dit jaar ook nog relaxter vakantie vieren.

 

*Emma is niet de echte naam van het betreffende kind, om privacyredenen heb ik deze gewijzigd